Emaus to wioska położona w pobliżu Jerozolimy, do której przybyli dwaj uczniowie Chrystusa. Opisane to zostało w Ewangelii św. Łukasza w rozdziale 24, odczytywanym w kościołach chrześcijańskich w Poniedziałek Wielkanocny. Od XII wieku w ten dzień w kościółku Najświętszego Salwatora (Zbawiciela) na Zwierzyńcu (dziś jednym z najstarszych kościołów w mieście) można było uzyskać odpust. Od co najmniej XVI wieku przy okazji odpustu organizowano tam kiermasz połączony z zabawą. Choć Zwierzyniec nie leżał wtedy w granicach miasta, na odpust przybywali licznie mieszkańcy Krakowa. Po raz pierwszy nazwa Emaus dla opustu na Zwierzyńcu występuje w notatce z XVI wieku. W miarę upływu lat odpust rozrastał się, przybywało straganów. W końcu stał się wielkim festynem ludowym. Zamiast uderzania dziewcząt różdżką wierzbową z rozwiniętymi baziami i wołania: „czemu nie rychło na Emaus ?” , jak było w dawnych wiekach, na dziewczęta leje się teraz wodą.

Od końca XVII wieku przy okazji odpustu organizowana była procesja Arcybractwa Męki Pańskiej, istniejącego przy kościele oo. Franciszkanów od 1595 r. Bracia w czarnych habitach, kapturach z wyciętymi otworami na oczy, recytując słowa Memento Homo Mori (pamiętaj człowiecze o śmierci), z wizerunkami trupiej czaszki i piszczeli dochodzili do kościoła Najświętszego Salwatora, okrążali go trzykrotnie i schodzili na dziedziniec ss. Norbertanek, gdzie czekała na nich ksienia zakonu. Arcybractwo Męki Pańskiej istnieje nadal przy kościele oo. Franciszkanów.

 Emaus na Salwatorze 2007r.

 Emaus na Salwatorze 2004r.